De achtervolging door de dunne kasseienstraten bleef lopen,

de stenen huizen

met strooien daken zagen er middeleeuws maar toch fris en verzorgd

uit terwijl ik ze voorbij vlamde.

Brute stop, als een kogel tegen de muur

de afgrond was de diepte van de schulden die we hadden,

ik stond op de rand van het alles, de geurige weiden met blauwe bloemen

en de lage huizen die in een strak raster stonden, lagen achter mij

een woedende strenge blik met felblauwe kleur omringd met

de mooiste blonde haren staarde dwars door de kronkels van de stad.