Levenden en doden sluipen in het rond

Donkerder dan de nacht werd ik toen er één opeens naast me stond

Met zijn lange trage vingers op mijn schouderblad

Wees hij achter de schimmen langs, naar iemand die voor me zat

Haar verschrikkelijk bange ogen keken me aan,

‘dat ben jij later’ zei de man.