Schaduwen
Een lang pad, bijna oneindig
Tijdloos loop ik er overheen
Hopend dat er een einde is
Het blijft een zwarte, duistere nacht
De nacht is zwart net als ik
Ik hoor getik van een klok
Getik met een volle witte maan
Ik kom uiteindelijk bij het eindeloze einde
Ik sta nu voor een keuze
De wereld redden of naar huis
Een zilveren tijdpoort met eindeloze draaiing
waarin ik dan zal verdwijnen
Ik voel grijze angst
Regen vult mijn bange ziel
Hoe gaat dit nu weg
Het is onbegrijpelijk
Het is toch echt pure angst
weg wil ik hier niet
De maan is zo helder als een ster
De lucht is donker
Nooit is hier echt iets teveel
Zelfs de hoge heuvels niet
1e Prijs
Vechtstede college
