Er is een donkere doek om mij heen geslagen

het doosje wordt zorgvuldig gesloten

zodra het laatste streepje licht is verdwenen

komt het op mijn hoop aan

Zullen de scharnieren piepend draaien

die geruststellende handen

met trillende vingers

mij voorzichtig openvouwen

Haak me alstublieft achter uw oren

Ik geef u scherpe feiten

Ik laat u fantaseren over de werkelijkheid

Ik laat u uw ogen even sluiten

Pak me bij de poten

dan lopen we samen weg

ik kijk door u heen

als gesloten open boek

maar ja,

we weten allemaal hoe het zal gaan

ik mag uw ogen niet meer zien

de zon is al een tijdje onder

het is nu even afzien

               
inspiratiebron: Pieter Boskma