Gedichten Teylers Museum

 

Je ligt daar

in de leegte,

starend in het niets

Je wacht

op een signaal

Je wacht

in eindeloos verdriet

Je blijft wachten

op het signaal

het signaal dat nooit zal komen

om te ontsnappen

maar je hebt geen benen,

geen armen,

niets om mee te lopen of om die deksel mee te openen altijd die mensen die naar je kijken, terwijl jij, jij in het eeuwige verdriet, blijft liggen...
Luc

 

 

Daar ligt een steen, midden in de zaal
Ik kijk ernaar
Ik raak het aan, maar ook niet

Het lijkt alsof ik in de steen zit
Ik kan meters ver kijken
Zo diep als de oceaan
Ik zit gevangen in de steen
Floris

Vol verbazing kijken
het komt niet terug
weg voorgoed
verdwenen in een dichte mist
de mist van bedrog en waanzin
maar de dingen in de mist
leven voort in gedachten
gedachten van de mist
Pieter

Magnetische kubus

Niet echt een kubus te noemen. In plaats van 54 vierkantjes zoals
een Rubiks Cube heeft, heeft deze kubus er ontelbaar veel
en dat is niet voor niets!
Met dit wonderlijke apparaat heeft de wereld een edelsteen in handen,
aangezien deze Cube tot voor kort onmogelijke handelingen kan uitvoeren denk aan: transporteren (alles!)
veranderen/wijzigen (tot n de meest nauwkeurige details)
en nog veel meer (fantaseer er maar eens over)
Tamer
 

Het bestaat
Ik zie dat het bestaat
Ik weet het zeker
want ik kan het zien
ik raak het aan
maar ik voel niets
ik loop door
ik kijk achterom
ik zie niets
het bestaat niet
Aesha

Jij
leugen
waarheid
jij
jouw hart
steen
jij
jouw leugens
toch betrouwbaar
jij
jouw genen
onmenselijk
jij
magisch

apart
Veerle
 

En en ook?
wordt geen niet?
Wij weten
Wij herinneren
Teen en vinger
Lens of bril
Wij vinden
Wij zullen
Leun of steun?
Edelsteen of diamant?
Het wordt gek
maar niet zo gek
zo gek als het licht
Evert
 

lange leegte
stille droom
legt de storm
leert de leugen
met het water
weg te gaan
Veerle
 

Het topje van de Mont Blanc
hoog en onbereikbaar
grijs en triest
een zware tocht
voor de bergbeklimmer
hij hakt het topje van de berg
voelt de wind
niet meer alleen triest
voelt waaien
Xander

 

 

Het wordt donker
licht genoeg
om te zien
dat
enkel
een afdruk van
de dood
ons nagelaten
het blijft donker
Wibien

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van het Teylers Museum