Terug kunnen bewegen. Vervolgens kunnen stappen. Daarna kunnen lopen en uiteindelijk ongeremd kunnen sporten. Revalideren gaat niet zoals hier beschreven. Dit proces gaat als een achtbaan: veel hoogte- en dieptepunten. Doorheen deze woelige tijd leerde ik houden van mijn kleine vooruitgang.

ik val, ik val
net niet, ik sta, ik sta mijn
mannetje, ik hou me toch
stand, ik hou me
goed, ik herstel, o nee, ik val (…)

Ik val en het verdict is een scheur. Ik val net niet, want draadjes binden mij terug aan elkaar. Ik hou me goed want enkele uren later stap ik het ziekenhuis uit. Tijd voor herstel. Gevolgd door tegenslag: een ontsteking.
Het gedicht Evenwicht van Lidy van Marissing schetst een herstelproces. Een koers met bonuspunten en inzinkingen. Het ultieme resultaat laat lang op zich wachten. De eindmeet is lang niet in zicht.

Wanneer je de finish vroeger legt, laat ze niet op zich wachten. Voldoening halen uit tussentijdse overwinningen maakt het leven dragelijk. Overwinning komt niet met grote stappen, net zoals verzet niet met grote woorden komt.

Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin (…)

Elk groots begint met een klein teken. Een teken van aanwezigheid. Dit pent Remco Campert op een dichterlijke manier neer. De sprankels hoop onderweg zijn een grotere overwinning dan de mogelijke uitkomst.
Een proces gaat met vallen en opstaan en heeft een klein begin. Het eerste gedicht beschrijft dit heel realistisch en het tweede doet dit dichterlijk.

Zowel de realistische woorden van Lidy van Marissing als de poëtische stijl van Remco Campert doen nadenken over kleine daden in het leven. Je moet ervan genieten en op een dag zul je terugkijken en beseffen dat het grote dingen waren.

- Sofie, GO! atheneum Gentbrugge