Emma
Opstaan, school, huiswerk, slapen en opnieuw. Als kind trotseerde ik deze regelmaat vol verwachting. Opstaan, stage, thesis, slapen en opnieuw. Ik geloofde dat het geheim van de toekomst in de dagelijkse routine zat. Keer op keer overleefde ik de herneming van opstaan, werken, huishouden, slapen en opnieuw. Anna Enquist schreeuwt het uit in haar gedicht Ontsnappen : In de kooi van dag en nacht, de kooi van de boodschappen, blikjes bier, de betere...
Gust
Dat is een vraag die ik al veel aan mezelf heb gesteld. Het gedicht Het landschap van Leo Vroman laat me eerder voor de natuur kiezen. De tijden van gezellige wandelingen door de lentelandschappen met mijn gezin. De tijden van avondspellen met de scouts in de donkere bossen. De tijden waarin ik met mijn broertjes in de tuin speelde. Het slot van het gedicht gaat zo: (…)Dan sta je stil, knijpt in mijn hand, en roept: Waarachtig! Daar! en wijst...
Ella
Bij het bladeren door de dichtbundel was ik op zoek naar gedichten die het comfort van een stad in de nacht brachten. Ik zocht de sfeer van mensen die op een draf dringend naar huis lopen of net doelloos door de donkere stad kuieren. Dit is mijn favoriete sfeer die ik graag opzoek. Het gedicht De eenzamen van Bernard Dewulf, dat geschreven is in 2018, past zeer goed bij deze sfeer. In de avond heerst er een soort anonimiteit rond elk individu...
Manal
In de schaduw van pesten, waar het verleden als een scherp mes snijdt, blijft de herinnering pijnlijk nazinderen, als een onuitwisbare les die diep binnenin schuilt. Plots valt het dak op je, en je gaat dood Als een weerklank van die ene kwellende dag in de schoolgangen, waarin de stevigheid van mijn vertrouwde wereld uiteen leek te spatten onder het verpletterende gewicht van snijdende woorden, voelde ik de veiligheid als losse zandkorrels...
Naomi
Herkenning (…) En wij zoekend met onze vingers in de kieren of daar nog wat groeide voor herinnering Net als dichter Lieke Gorter zoek ook ik met mijn vingers of er nog iets groeit voor herinnering. (…) Ik telde de gezichten, bestudeerde de gebaren vier gelijkende en een schim. Ik vind dit vaag, maar tegelijkertijd ook heel erg mooi, ik kan me erin herkennen. Het gedicht Huis van Lieke Gorter zie ik tijdens het lezen goed voor me. Daarentegen is...
Wouter
De Odyssee van Homerus, De Komedie van Dante en Het Paradijs van Milton Een transcendentale trip, sommigen zullen het beleven na de inname van enige psychedelica, maar ik en ongetwijfeld vele anderen zullen het beleven na de inname van enige poëzie. Een trip naar een nieuwe wereld, vol wonderen en verassingen, dat biedt de poëzie. Bij onze geboorte krijgen wij een wonderbaarlijke wereld aangeboden. Een vliegend hoopje aarde waarop allerlei...
Esma
Kinderen en volwassenen Problemen, verantwoordelijkheden, plichten en verwachtingen. Dit zijn slechts een paar voorbeelden van de lasten die volwassenen hebben. Lasten die maken dat ze klem zitten in hun sombere en strakke wereld waarin alles perfect moet gaan. Cees Buddingh verwoordt dat in zijn gedicht zegt men zo: Je moet, zegt men, een keer volwassen worden. En bedoelt dan waarschijnlijk: heel serieus (…) Geen grapjes maken over het soort...
Romaissae
Gevoel van leegte Je krijgt kracht, moed en vertrouwen door elke ervaring waarin je de angst echt in de ogen kijkt…. Het was 25 april 2021, we waren net bijgekomen van de sfeervolle bruiloft van mijn oudste neef. We waren blij en bleven genieten van de goede oude tijd, maar niet lang daarna rond halfnegen s ’avonds kregen we beklagenswaardig nieuws over mijn broertje van 4 maanden oud, het was een klap in het gezicht. We kregen te horen dat hij...
Noa
Soms komt dan de eenzaamheid Af en toe ben ik graag alleen. Dan ga ik ergens rustig zitten, aan het raam of op een bankje in het park. En soms komt dan de Eenzaamheid. Maar ik voel me soms ook eenzaam als ik samen ben. Dan voel ik me alleen ook al zitten er tien mensen rond mij. Soms loop ik in de stad, met vrienden en de wereld rondom mij beweegt wel en ikzelf ook, maar toch heb ik het gevoel alsof ik stil sta, en alleen ik, en dan voel ik me...
Abdalkarim
Op zoek naar de juiste plek Ik speelde met mijn vrienden tot het donker was, ik kwam altijd terug naar huis met vuile kledij en soms met wonden op mijn knieën of elleboog. Mijn moeder begroette me met een frons die meteen een glimlach werd en ik kreeg een knuffel met een kusje op de wang. Ik werd wakker uit deze droom door het geluid van de oorlog die op mijn deur klopte. Ik zag mijn jeugd voor me afbrokkelen, uit elkaar vallen. Je weet pas wat...