‘Oma, wat betekent dat?’, vroeg ik grofweg tien jaar geleden toen mijn oma en ik door metrohalte Coolhaven in Rotterdam liepen. Het muurgedicht Cool van Jules Deelder is concreet, maar doet mij toch denken. Denken over het leven, de hemel en de herinneringen die ik heb. Denken aan reisjes met de metro, naar Blijdorp of ja, de Coolhaven. Cool laat mij lachen. Het maakt mij voldaan. Cool heeft een diepere betekenis. De hemel is hier, op aarde. Toch...

Poëzie is een uitlaatklep voor alle soorten mens. Het mooie aan poëzie is dat iedereen het anders kan interpreteren. Neem als voorbeeld De deur van Gerrit Krol. Hij kan simpelweg een deur beschrijven, maar de onderliggende laag zou ook kunnen zijn dat het een privilege is om een dak boven je hoofd te hebben, een thuis te hebben of simpel weg je frustraties te uiten op een deur. Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik...

Het is niet raar je af te vragen waarvoor je alles doet wat je doet. Als je weet dat je aftakelt en vervolgens doodgaat, wat voor nut heeft het dan om je in te spannen. Constant moet je leren, werken, je toekomst veiligstellen, terwijl iedereen al zeker is van zijn toekomst: je gaat dood. L. Th. Lehmann vraagt zich in zijn gedicht De zin van het leven en zo af, hoe relevant alle inspanning in het leven is. Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid...

Kleine veranderingen, maken al heel snel een verschil. Je raakt even in de war, en alles weer op de rails zetten, gaat niet zo simpel als eerst. Je moet aan iets anders gaan wennen. Soms bepaal je deze veranderingen niet zelf, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare. Maar, soms ook weer wel. Er zijn mensen, die zichzelf veranderen. Ze passen dingen aan om voorbereid te zijn op veranderingen, zodat het wennen sneller gaat. Het gedicht ‘’I k...

Mijn grootvader, Ahmed, werd in de jaren 50 uit zijn land gehaald om hier te werken aan de mooie, hoge gebouwen van nu. “Ja, meneer!” riep hij duizenden malen met een Marokkaans accent. Nu zijn de werken gedaan. De deuren werden dichtgeslagen. Geen plek meer voor het immigrantenbestaan. Mijn grootvader is terug naar Marokko gegaan. Terwijl ik hier ben blijven bestaan, als nepmarokkaan. Verlamd Wetend dat hij een vluchteling is, verlamd, verbannen...

Wat als wij die grote mijlpaal bereiken, die mijlpaal waar duizenden jaren naar gestreefd werd. Wat als wij de onsterfelijkheid zouden bereiken? Dit vroeg ook L. Th. Lehmann zich af in zijn gedicht De zin van het leven en zo. Het gedicht gaat als volgt: Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in...

Wat als twee totaal verschillende stemmen samenhoren, zoals een duet, gezongen door twee totaal verschillende persoonlijkheden? Beiden onzeker en toch divers. De ene bang voor het onwetende, de ander op zoek naar avontuur, al houdt hij zich kleinhartig in voor de kwetsbare realiteit. Wat als twee stemmen elkaar perfect harmonisch aanvullen? De ene wanderlustig op zoek naar het onervarene, de ander standvastig in de eigen vertouwde wereld, zonder...

Uit David van Rutger Kopland: Beelden werden niet gemaakt, ze moesten ’worden bevrijd uit marmer’, alsof ze er al waren altijd al, (ergens, in een windstille juni, op een wit, onbewoond eiland in een blauwgroene zee) en inderdaad, hij vond een prachtige steen, onder zijn huid een perfecte machine van hersenen, spieren en hart Als er iets is op deze aarde dat iedereen gemeenschappelijk heeft, is het dat we allemaal geboren zijn. Niet allemaal op...

Er stapt een man in een auto verricht de nodige handelingen voor het rijden en rijdt daarna dan ook inderdaad weg Een onlogische logica geeft K. Schippers aan mij weer met dit gedicht. Ik verwachtte na het lezen van de eerste zin een heel diepzinnige tekst of een avontuurlijke en schokkende plottwist. Echter verliep het gedicht niet zoals ik het verwachtte, volgens de normale logica. Het gedicht wordt voor persoonlijke interpretatie vatbaar door...

Dit korte essay over twee gedichten heb ik geschreven in het kader van een bijzonder leuk project “VERS Debat”. Verzet begint niet met grote woorden van Remco Campert is in mijn ogen een gedicht met boodschap. En het is een geestrijk gedicht. Bed van Eva Gerlach is totaal anders, eigenlijk het tegenovergestelde van het eerste gedicht. Het gaat, in mijn beleving, om een gedicht zonder een duidelijke boodschap. En om in tegenstellingen te blijven...