Het leven loopt nooit van een leien dakje. Soms win je de loterij en soms ben je dakloos, het is een pure kwestie van toeval. Het corona jaar 2020 kenmerkt veel pijn en donkere gedachten voor mij, met als voornaamste plaats het ziekmakende huis. Rond mijn verjaardag ben ik opgenomen op intensieve zorgen. Na zeven dagen kon ik eindelijk voor het eerst uit mijn bed om mij Onder de douche te wassen. Ik voelde me een moment verlost van alle infusen...

16 april 2012 in Frankrijk, een dag vol verdriet. Het was het einde van de dag op school, ik zag mijn mama aan het einde van de trap. Zij was beetje nieuwsgierig, maar ik wist nog niet waarom. Zij vertelde me dat we naar België gingen, voor altijd. Ik was verbaasd. Waar is België? Waarom gaan we naar daar? Waarom nu? Het was de laatste dag, de laatste minuten dat ik nog op deze school zat. Ik zag mijn beste vriendin achter mij. Zij had geen...

Uniek zijn, dat roepen de typografische gedichten van Paul van Ostayen uit Verzamelde gedichten en Bezette stad bij me op, ze wekken veel emotie op. Ze doen me denken aan de lente, blauwe lucht en veel kleurrijke bloemen die uniek zijn. Ze doen me denken aan mezelf, ze doen me denken aan herinneringen, slechte en goede. De schrijfstijl is zo uniek en zo vrolijk, het lijkt wel een mens die zijn eigen leven leidt en niet luistert naar andere mensen...

Vrienden en familie, twee zaken die mij na aan het hart liggen. Wanneer je te horen krijgt dat je neef is opgenomen omwille van zijn gedrag, stort je wereld in elkaar. “Zijn afwijkend gedrag past niet binnen de lokale gedragsnormen”, werd ons verteld. Het fantasierijke gedicht Zo zei de dorpsgek van Hugo Claus is een gedicht om over na te denken. De dorpsgek, de absurditeit, de krankzinnigheid, een leven met kuilen en hobbels representeren de...

Ik begrijp poëzie niet. Versta me niet verkeerd, het is de zeer interessante dichtkunst en het is leuk wanneer het gedicht rijmt. Maar dikwijls moet je bij gedichten doordenken en er schuilt soms zelfs een boodschap achter. Zoals het gedicht van Tjitske Jansen Ik vroeg mijn vader, alleen heb ik hier de boodschap niet begrepen of misschien is er gewoon geen boodschap. Ik heb wel lang stilgestaan bij dit gedicht. Het was zeker om over na te denken...

Ik schrijf en dicht over wat ik voel en wat ik zie. Ik zie de wereld en schrijf erover op mijn eigen manier. Het gedicht Credo van Hans Andreus omschrijft exact hoe ik mij voel als ik mijn gedachten neerpen en ze in een gedicht giet. Als je schrijft zijn er geen grenzen, je kan van de wereld maken wat je wilt. Credo is een heel poëtisch, maar duidelijk gedicht over dichters: het gaat kort en bondig over hoe zij zijn en wat zij creëren. Als lezer...

Vaak ben ik alleen. Alsof er niemand om me heen wandelt, dwarrel ik rond om mijn gedachten te verzetten. Afscheid van Gerard Reve en De eenzamen van Bernard Dewulf deden mij eraan herinneren wat ik soms voel als ik alleen ben. Ik voel me eenzaam en denk over de eenzaamheid zelf. Wat doet het met me? Soms denk ik erover hoe niemand naar me omkijkt als ik alleen in de natuur loop. Hoe de voorbijgangers, die ik zelf niet ken, mij voorbij slenteren...

“Jullie mogen een essay gaan schrijven van minimaal 750 woorden en als je het goed doet, dan kun je misschien een prijs winnen”. Jottem! Een tekst schrijven en dan misschien een prijs winnen! Ik zou pas mezelf zijn als ik mijn kostbare tijd hieraan ga verspillen. Dus pak ik met groots enthousiasme mijn ‘pen’ vast om zijn inhoud over dit papier te laten vloeien. Maar dan komen er vragen naar boven: waar moet dit essay over gaan? Wat gaat het leven...

(…) ik ben van mijn liefste en mijn liefste is van mij –hij verschijnt als de schemering, zijn armen als de brandende horizon, zijn ogen als raven, schuilend in de avond- zijn lippen zijn van koper, glanzend, ach … (…) Uit Hooglied, van Roelof ten Napel Is dit hoe jij je liefje ziet? Is dit hoe ver jouw kennis van personen strekt? Als, zoals het cliché gaat, liefde je blind maakt, waarom staat dan zo’n zogenaamd ‘liefdesgedicht’ zo vol met...

Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Miljoenen mensen, inclusief mezelf, kunnen deze woorden van Herman de Coninck uit zijn gedicht Foto bevestigen. Bij de meesten is de familie, nog samen, nog gezond , maar bij sommigen ook niet. Zij wensen zoals Ramsey Nasr in zijn gedicht Maak mijn moeder Maak mijn moeder een sneeuwende tuin om te planten (…) want in dit lijf gaat zij dood. Beide gedichten hebben zeer duidelijk een emotionele...