Over gedichten van Jan Hanlo

Gizem Dogru

In mijn essay ga ik het hebben over poëzie en over mijn mening  over twee door mij gekozen gedichten. 

Wanneer je mensen vraagt wat ze bij poëzie denken is dat meestal rijmen. 
Echter zijn er ook mensen die een bepaald gevoel krijgen bij een gedicht. Vooral als het gaat over een onderwerp dat ze meegemaakt hebben. Is poëzie alleen een blad met een paar woorden of zit er nog iets anders achter?

Ja, ik heb iets ontdekt wat ik eigenlijk niet wist over mezelf. 
Ik kreeg echt een gevoel bij bepaalde gedichten dat ik bijna nooit bij een leesboek heb gekregen. 

Ik ben zelf iemand die heel veel houdt van muziek en zelf ook teksten schrijft. Ik zie poëzie  als een songtekst. We kennen allemaal liedjes die je vrolijk maken of juist heel triest, je kan je inleven. 
Een gedicht dat gaat over liefde vind ik het mooist, omdat het een heel romantisch gevoel geeft. 
Je kunt jezelf er makkelijk in uiten, ook al ben je een heel verlegen iemand.

Ik heb mijn twee gedichten gekozen, omdat ze mij dus een mooi gevoel geven. Allebei veroorzaken ze een liefdesgevoel.  Het zijn positieve zinnen en vooral het eerste gedicht . Ik noem je etc van Jan Hanlo vind ik heel mooi. 

Ik noem je etc.

ik noem je: bloemen
ik noem je: merel in de vroegte
ik noem je: mooi
ik noem je narcissen in de nacht
waaroverheen de wind strijkt
naar mij toe
ik noem je: bloemen in de nacht
Jan Hanlo


Ik denk dat het een personificatie is van een vrouw die als een bloem wordt gezien. 
Ik hoop dat ik het gedicht goed heb begrepen en dat ik de boodschap begrijp, maar ik fantaseer er zo over. 

Het tweede gedicht Vers per 7 Juni 1951, ook van Jan Hanlo vind ik vooral mooi door de tegenstellingen, maar ik begreep niet echt wie de persoon is die de vragen beantwoordt. 

Vers per 7 juni 1951

Bedoel je Josje met de kleine ogen? 
Nee, met de grote. 
Bedoel je Josje met de schelle stem? 
Nee met de mooie. 
Bedoel je Josje met het haar dat naar niets ruikt?
Nee, met dat fijn ruikt.
Bedoel je Josje aan wie je nooit denkt? 
Nee, aan wie ik altijd denk. 
Bedoel je Josje, die nooit Engelse woorden wil opschrijven? 
Nee, die dat juist wel graag doet. 
Maar die dan met schrijfletters schrijft? 
Nee, die met grote drukletters schrijft. 
Maar die de woorden van een zin altijd van elkaar schrijft? 
Nee, die veel woorden van de zin aan elkaar schrijft. 
Bedoel je Josje, die voor een scheepje spaart? 
Nee, die voor een zaklantaarn spaart. 
Bedoel je Josje, die niets om je geeft?
Nee, ik bedoel Josje die graag bij mij is.
Jan Hanlo

Het is sowieso iemand die houdt van Josje, omdat degene haar verdedigt.
Bedoel je Josje met de schelle stem? ? Nee met de mooie.. ? Bedoel je Josje met het haar dat naar niets ruikt?? Nee, met dat fijn ruikt?

Mijn mening is dat ik poëzie zie als kunst op papier. Zoals je bijvoorbeeld de mensen iets wil laten zien en een boodschap wil geven door middel van een kunstwerk, doe je dat ook met een gedicht doordat je speelt met woorden. 
Als ik gedichten lees zie ik het ook gelijk kleuren voor me. 
Een heel triest gedicht is voor mij zwart, een gedicht over liefde is rood en rustgevende gedichten zijn wit.

Gizem Dogru
HLW, 4 HAVO1