dat we onzichtbaar waren, dat niemand me zag 
m'n handen voor mijn ogen, iedereen weg 
zoals ik danseres was, m'n ogen dicht en muziek aan 
zwieren en zwaaien, alsmaar in het rond 
been omhoog, nog een keer 
net zo hoog als de maan 

ik hield van springen, verstoppertje op de hoek 
dansend naar de verstop plek, billen hen en weer 
niet schreeuwen! Niet in boekjes kleuren! Niets mag 
ik moet m'n bord leegeten, misselijk van de zuurkool

Inspiratiebron op Anne Vegter