Bijou
Een Japanse danseres was mijn oma niet. En tenger paste zeker niet bij haar. Als een kind had ik haar ook niet beschreven, de forse kastelein die wist hoe ze een tab moest temmen, mijn oma. Toch klonk haar stem weer even in mijn gedachten toen ik Slauerhoff’s gedicht Japansche danseres las. Want Samurai past haar wél, goh wat konden haar scherpe woorden snijden. Zo is voor mij dit misschien wat ontoegankelijke en abstracte gedicht, doordat het in...
Noël
Wanneer worden jullie toch eens wakker? Dit vraag ik mij keer op keer af. Is het slaapwandelen voor decennia lang niet eindelijk genoeg geweest? Want de jeugd is namelijk weer eens wakker geworden uit deze natte droom van surrealisme, een droom gesterkt door wetten en strakke lijnen. Wij zijn wakker geworden, een voor een, met de hoop om jullie ook eindelijk eens te wekken. Helaas, we hadden niet door dat er liever nog een slaappilletje werd...
Laura
Zoals Heraclitus al zei in de 5e eeuw voor onze jaartelling: ‘Niets duurt voort behalve verandering’. Daar kan ik mij helemaal in vinden. Een beetje verandering en dynamiek in het leven geeft er zoveel meer ‘bruis’ aan. Toen ik op zevenjarige leeftijd verhuisde, kreeg ik het kleinste kamertje. Ik bedoel dan niet het toilet, maar de kleinste slaapkamer. Vaak heb ik zitten onderhandelen met mijn drie broers om van kamer te ruilen. Ik maakte...
Aleksandros Blonk
‘Oma, wat betekent dat?’, vroeg ik grofweg tien jaar geleden toen mijn oma en ik door metrohalte Coolhaven in Rotterdam liepen. Het muurgedicht Cool van Jules Deelder is concreet, maar doet mij toch denken. Denken over het leven, de hemel en de herinneringen die ik heb. Denken aan reisjes met de metro, naar Blijdorp of ja, de Coolhaven. Cool laat mij lachen. Het maakt mij voldaan. Cool heeft een diepere betekenis. De hemel is hier, op aarde. Toch...
Gijs
Poëzie is een uitlaatklep voor alle soorten mens. Het mooie aan poëzie is dat iedereen het anders kan interpreteren. Neem als voorbeeld De deur van Gerrit Krol. Hij kan simpelweg een deur beschrijven, maar de onderliggende laag zou ook kunnen zijn dat het een privilege is om een dak boven je hoofd te hebben, een thuis te hebben of simpel weg je frustraties te uiten op een deur. Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik...
Merwe
Kleine veranderingen, maken al heel snel een verschil. Je raakt even in de war, en alles weer op de rails zetten, gaat niet zo simpel als eerst. Je moet aan iets anders gaan wennen. Soms bepaal je deze veranderingen niet zelf, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare. Maar, soms ook weer wel. Er zijn mensen, die zichzelf veranderen. Ze passen dingen aan om voorbereid te zijn op veranderingen, zodat het wennen sneller gaat. Het gedicht ‘’I k...
Wopke
Het is niet raar je af te vragen waarvoor je alles doet wat je doet. Als je weet dat je aftakelt en vervolgens doodgaat, wat voor nut heeft het dan om je in te spannen. Constant moet je leren, werken, je toekomst veiligstellen, terwijl iedereen al zeker is van zijn toekomst: je gaat dood. L. Th. Lehmann vraagt zich in zijn gedicht De zin van het leven en zo af, hoe relevant alle inspanning in het leven is. Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid...
Mohamed
Mijn grootvader, Ahmed, werd in de jaren 50 uit zijn land gehaald om hier te werken aan de mooie, hoge gebouwen van nu. “Ja, meneer!” riep hij duizenden malen met een Marokkaans accent. Nu zijn de werken gedaan. De deuren werden dichtgeslagen. Geen plek meer voor het immigrantenbestaan. Mijn grootvader is terug naar Marokko gegaan. Terwijl ik hier ben blijven bestaan, als nepmarokkaan. Verlamd Wetend dat hij een vluchteling is, verlamd, verbannen...
Sam
Wat als wij die grote mijlpaal bereiken, die mijlpaal waar duizenden jaren naar gestreefd werd. Wat als wij de onsterfelijkheid zouden bereiken? Dit vroeg ook L. Th. Lehmann zich af in zijn gedicht De zin van het leven en zo . Het gedicht gaat als volgt: Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in...
Jessica
Wat als twee totaal verschillende stemmen samenhoren, zoals een duet, gezongen door twee totaal verschillende persoonlijkheden? Beiden onzeker en toch divers. De ene bang voor het onwetende, de ander op zoek naar avontuur, al houdt hij zich kleinhartig in voor de kwetsbare realiteit. Wat als twee stemmen elkaar perfect harmonisch aanvullen? De ene wanderlustig op zoek naar het onervarene, de ander standvastig in de eigen vertouwde wereld, zonder...